Opiekunka do dzieci. Elisabeth Herrmann

TYTUŁ: Opiekunka do dzieci

AUTOR: Elisabeth Herrmann

WYDAWNICTWO: Prószyński i S-ka

GATUNEK: Literatura współczesna

STRON: 542

Zdjęcie autorskie Iza w labiryncie książek

Niemiecka literatura współczesna nie należy do moich ulubionych. Twórczość autorki znam jedynie z kart powieści "Wioska morderców", a "Śnieżny wędrowiec" czeka na stosiku w kolejce do przeczytania. Jak na razie tylko te trzy książki są wydane w Polsce.

"Opiekunka do dzieci", moim zdaniem, została śle sklasyfikowana pod względem gatunku. Nie jest to ani kryminał, ani thriller. I pewnie to jest powodem tak niskich ocen w pewnym serwisie dla miłośników książek. Bo jeśli ktoś sięgnie po tę pozycję oczekując kryminału, to się zawiedzie. Dla mnie jest to powieść obyczajowa z elementami kryminalnymi i historycznymi. Przynajmniej ja ją tak odebrałam.

Pewnie spytasz: dlaczego?

Spieszę wyjaśnić. 

Joachim Vernau to młody adwokat, który ma poślubić córkę swojego pracodawcy i jednocześnie po ślubie zostać wspólnikiem renomowanej kancelarii. Jednak podczas uroczyści zaręczynowej dochodzi do zaskakującego incydentu. Na imprezę wdziera się Ukrainka wykrzykując do ojca narzeczonej i szanowanego członka palestry prawniczej, żeby podpisał dokument poświadczający zatrudnianie podczas drugiej wojny światowej przymusowej robotnicy jako opiekunki do dziecka. Wszyscy są zadziwieni. W odróżnieniu od swojego przyszłego zięcia nestor rodziny bagatelizuje sprawę. Joachim postanawia dowiedzieć się więcej. I to, co odkryje nie będzie się wszystkim podobać...

Tak w skrócie można opowiedzieć fabułę. Są elementy kryminału, bo są i trupy, i poszukiwania sprawcy, i cały wachlarz podejrzanych. Ale dla mnie to nie to było w tej książce najważniejsze. I nie to jest najmocniejszą stroną tej pozycji. Autorka porusza dwa bardzo ważne tematy: problem robotnic przymusowych i kwestie rozliczenia się przez Niemcy; kwestia zagrabionych dzieł sztuki przez nazistów w czasie wojny. 

Autorka zrobiła bardzo dobry research. W trakcie czytania powieści poszerzyłam swoją wiedzę na oba w/w tematy. Do tematu pracy przymusowej podczas wojny podeszłam bardzo osobiście. Jeden z członków mojej rodziny też wykonywał tego rodzaju pracę, ale nie jako opiekunka do dziecka. Pracował w rolnictwie. I choć wielokrotnie i na różne sposoby próbowałam, żeby mi opowiedział jak wyglądało życie w Niemczech, to niestety mnie nie udało się uzyskać żadnych informacji...

Niemcy wywozili nastoletnie dziewczęta do pracy z krajów podbitych, np z Polski i Ukrainy. I wiele rodzin po wojnie potwierdziło, że zatrudniało takich robotników, ale też wiele, jak rodzina Zernikov, nie chciało się do tego przyznać. A przecież robotnicy przymusowi byli zatrudniani też przemyśle zbrojeniowym i w znanych do dziś firmach, takich jak Bosch, Siemens czy Volkswagen. 

Nie wszystkie dzieła sztuki zagrabione podczas wojny zostały odnalezione. No bo kto nie słyszał o poszukiwaniach Bursztynowej Komnaty czy legendarnego Złotego pociągu. Że o obrazach, zasobach bibliotek i kosztownościach nie wspomnę. Część dóbr kultury wróciła do swoich krajów, część nie, a część nie została odnaleziona... I jest to kolejny temat do rozliczenia przez Niemców.

"Opiekunka do dzieci" to nie jest powieść, która rzuca na kolana. Ale mnie porwała i, mimo tak wielu stron, szybko ją przeczytałam. Dałam się jej ponieść. Skłoniła mnie do wielu przemyśleń... Autorce udało się mnie trzymać w napięciu i zaciekawieniu przez prawie całą książkę. Do tego napisana jest nieskomplikowanym językiem, a informacje z zakresu historii podane są w sposób prosty i ciekawy. Nawet czytelnik, który nie posiada wiedzy historycznej będzie w stanie wszystko przyswoić. I ja tak potraktowałam tę książkę: jako powieść obyczajową z wątkami kryminalnymi i historycznymi.

I to wszystko co napisałam wyżej powoduje, że pozycje tę polecam.

Zdjęcie autorskie Iza w labiryncie książek