Życie na miarę. Odzieżowe niewolnictwo. Marek Rabij. Audiobook.

TYTUŁ: Życie na miarę. Odzieżowe niewolnictwo

AUTOR: Marek Rabij

WYDAWNICTWO:  Biblioteka Akustyczna

GATUNEK: literatura faktu 

Czas słuchania: 5 godzin, 14 minut

Czyta: Andrzej Ferenc

Zdjęcie autorskie Iza w labiryncie książek

Z tą książką/audiobookiem mam problem... Gdybym miałam napisać słowa, które najczęściej powtarzałam podczas słuchania, to moja opinia o tej książce wyglądała by tak:  #$%@^@#$!@#%! Same niecenzuralne słowa.

Marek Rabij to dziennikarz "Newsweek Polska". Kiedy, w 2013 roku zawalił się budynek Rana Plaza, poleciał do Azji. Wtedy też oczy całego świata zwróciły się na przemysł odzieżowy w Bangladeszu. Autor wrócił po roku, aby poznać życie tamtejszej ludności i jej warunki życia i pracy. Książka ta jest wynikiem tych wizyt. Tak w skrócie.

Słuchałam tego reportażu z zapartym tchem i łzami w oczach. Niby temat poruszony przez Rabija jest mi znany, ale nie miałam świadomości o skali tego zjawiska. Autor dotknął swym piórem tak wielu problemów, ze teraz mam o czym myśleć. Praca w warunkach zagrażających zdrowiu i życiu, brak jakichkolwiek przepisów bezpieczeństwa, wynagrodzenie pozwalające jedynie na zakup nędznej jakości jedzenia, praca dzieci, ogromny analfabetyzm, mieszkania bez wody i prądu, opieka medyczna istniejąca tylko z nazwy, optymalizacja kosztów właścicieli fabryk za wszelką cenę, obłuda koncernów zlecających produkcję, życie po wypadku w pracy kiedy nikt nie słyszał o ubezpieczeniu.

Dziennikarz podaje mnóstwo danych dotyczących tego obszaru zwanego szwalnią świata. Są porażające. 

Jak wiele osób życie w skrajnym ubóstwie, jak wielu nie skończyło podstawowej edukacji, jak duża jest liczba osób wyrzuconych poza nawias pracy zarobkowej gdy zdrowie już nie pozwala pracować, jak wiele ludzi marzy o tym, żeby nie głodować? Mogłabym tak tu długo pisać. I choć tych informacji statystycznych może wydawać się dużo, to zapewniam, że jak zrobisz sobie wizualizację tych wszystkich cyfr, to włosy mogą stanąć dęba. Z przerażenia.

Książka zmusiła mnie to kilku przemyśleń. 

Sprawdziłam metki swoich ubrań. Polecam zrobić to samo. Większość pochodzi z azjatyckich szwalni. 

Czy bojkot klienta znanej sieciówki z ubraniami wpłynie na zmianę jakości życia osób produkujących odzież?

Czy jest dobre rozwiązanie tej sytuacji?

Czy bogate kraje zachodnie są w stanie pod naciskami światowymi zmienić los swych producentów?

Czy ja mogę coś zrobić w tej sytuacji?

Mnóstwo pytań, a tak niewiele odpowiedzi.

Czy teraz jadąc do galerii handlowej, gdzie z wystaw kuszą piękne ciuszki w atrakcyjnych cenach pomyślisz o tych azjatyckich dziewięciolatkach piaskujących dżinsy? Czy przeniesiesz swoje zakupy do lokalnych sklepów, gdzie kupisz ubrania szyte przez polskich producentów?

Pozostawiam Cię z tymi pytaniami.

I polecam Życie na miarę. Odzieżowe niewolnictwo.

PS. Brawa dla lektora.