TYTUŁ: Zapomniani
AUTOR: Ellen Sandberg
WYDAWNICTWO: Sonia Draga
GATUNEK: powieść niemiecka
LICZBA STRON: 440
DATA PREMIERY: 20 marca 2019
 |
| Zdjęcie autorskie Iza w labirynie książek |
Dziś spróbuję zachęcić Cię do sięgnięcia po książkę, która porusza tematykę niełatwą i jednocześnie bardzo ciekawą. Druga wojna światowa i akcja T4 to nie są zagadnienia proste do przedstawienia w literaturze popularnej. I choć sama fabuła jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, to i tak uważam, że jest warta uwagi.
Powieść ta należy do tego typu książek, po które sięgam z chęcią z kilku powodów.
Akcja prowadzona jest dwutorowo: współcześnie i w czasach wojennych.
Tajemnice rodzinne z przeszłości i ich, często bolesne, odkrywanie. Zawsze się zastanawiam czy warto je wyciągać na światło dzienne.
Bohaterowie, którzy nie są jednoznacznie dobrzy lub źli. Mają dylematy moralne i trudne decyzje do podjęcia.
Fabuła wojenna, która zmusza czytelnika do zastanowienia się i pozostawia z pytaniami.
W sferze akcji dziejącej się współcześnie mamy dziennikarkę, której ciotka dostaje udaru i staje w obliczu śmierci. Vera przeszukuje rzeczy Kathrin i znajduje dokumenty oraz zdjęcia, które jednoznacznie wskazują, że w czasie wojny ciotka była pielęgniarką w ośrodku opiekuńczo-leczniczym, w którym przebywały osoby niepełnosprawne, w tym głównie dzieci. Odkrywane powoli tajemnice wywołują karuzelę emocji u kobiety.
W wątku wojennym poznajemy Kathrin Mändler, która trafia do ww ośrodka i ma podjąć pracę jako pielęgniarka. Dość szybko orientuje się, że jej miejsce pracy nie do końca jest tym, o którym marzyła.
I tu dochodzimy do setna tej powieści. Co dzieje się z chorymi psychicznie w przedstawionym ośrodku?
Autorka porusza sprawę Akcji T4, który to program był realizowany w III Rzeszy w latach 1939–1944 i polegał na fizycznej „eliminacji życia niewartego życia”. W ramach tej akcji zabito, jak się szacuje, bo są to dane trudne do ustalenia, około 200 tys. osób chorych i niepełnosprawnych. Podkreślam: 200 tys. ludzi, o których zapomniano. I o których nikt się nie upomniał.
Ellen Sandberg bardzo interesująco przestawiła tę problematykę. Zawarła wiele ciekawych informacji historycznych, przedstawiła klimat opisywanych wydarzeń w sposób, czasami, mrożący krew w żyłach, ukazała bohaterów, którzy uwikłani w zawieruchę wojenną muszą podejmować niewyobrażalnie, dla nas współcześnie żyjących, trudne decyzje i pokazała, że nawet w tak ekstremalnie trudnych czasach można być przyzwoitym człowiekiem.
Warto podkreślić, że autorka jest Niemką. I to właśnie ona upomina się o pamięć tytułowych zapomnianych. Chorych i niepełnosprawnych, których państwo niemieckie postanowiło się pozbyć jako niegodnych życia. Przedstawia to zagadnienie w taki sposób, że czytelnik pozostaje z mnóstwem pytań i rozważań.
W wątku wojennym poznajemy Kathrin Mändler, która trafia do ww ośrodka i ma podjąć pracę jako pielęgniarka. Dość szybko orientuje się, że jej miejsce pracy nie do końca jest tym, o którym marzyła.
I tu dochodzimy do setna tej powieści. Co dzieje się z chorymi psychicznie w przedstawionym ośrodku?
Autorka porusza sprawę Akcji T4, który to program był realizowany w III Rzeszy w latach 1939–1944 i polegał na fizycznej „eliminacji życia niewartego życia”. W ramach tej akcji zabito, jak się szacuje, bo są to dane trudne do ustalenia, około 200 tys. osób chorych i niepełnosprawnych. Podkreślam: 200 tys. ludzi, o których zapomniano. I o których nikt się nie upomniał.
Ellen Sandberg bardzo interesująco przestawiła tę problematykę. Zawarła wiele ciekawych informacji historycznych, przedstawiła klimat opisywanych wydarzeń w sposób, czasami, mrożący krew w żyłach, ukazała bohaterów, którzy uwikłani w zawieruchę wojenną muszą podejmować niewyobrażalnie, dla nas współcześnie żyjących, trudne decyzje i pokazała, że nawet w tak ekstremalnie trudnych czasach można być przyzwoitym człowiekiem.
Warto podkreślić, że autorka jest Niemką. I to właśnie ona upomina się o pamięć tytułowych zapomnianych. Chorych i niepełnosprawnych, których państwo niemieckie postanowiło się pozbyć jako niegodnych życia. Przedstawia to zagadnienie w taki sposób, że czytelnik pozostaje z mnóstwem pytań i rozważań.
Dodam tylko na koniec, że w książce jest jeszcze wiele wątków pobocznych, które mogą zainteresować, jak chociażby poszukiwania zaginionych dokumentów wojennych, które mogą "namieszać" w czasach współczesnych, rozliczanie nazistów, zbrodnie wojenne, które zostały zapomniane, a winni nie ukarani, ukazanie życia osób, które przeżyły masakrę własnej rodziny i życie z traumą drugiego pokolenia.
I choć nie do końca rozumiem relacje takie jak np. Kathrin z nazistowskim lekarzem, to nie mnie je oceniać. Nie wiem jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji. Proponuję zwrócić na nie uwagę.
I jeśli kogoś zainteresuje ta problematyka, to polecam kilka innych książek, które ja już przeczytałam:
"Ale mnie strzeż od wszelkiego złego" Izabela Bucka,
"Wybrańcy" Steve Sem-Sandberg,
"Rausz" Tomasz Białkowski,
"Góra Tajget" Anna Dziewit-Meller,
a przede mną jeszcze książka "Obciążeni. Eutanazja w nazistowskich Niemczech" Aly Götz.
Książkę Pani Sandberg polecam.
A do wydawnictwa Sonia Draga mam mały żal, że ta książka nie była bardziej reklamowana. Bo to jedna z lepszych w tej tematyce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz