A gdyby tak ze świata zniknęły koty? Genki Kawamura

 

                             TYTUŁ: A gdyby tak ze świata zniknęły koty?

AUTOR: Genki Kawamura

WYDAWNICTWO: Bo.wiem, WUJ

GATUNEK: literatura współczesna

STRON: 160 

DATA PREMIERY: 17 lutego 2021

SERIA: Seria z Żurawiem

Zdjęcie z portalu lubimyczytac.pl

Od razu odpowiem na tytułowe pytanie: nie wyobrażam sobie.

Gdyby ktoś mi wcześniej powiedział, że współczesna literatura japońska tak bardzo przypadnie mi do gustu, to bym w życiu nie uwierzyła. Dobrze czasem opuścić swoją strefę czytelniczego komfortu.

W moim odczuciu książka spodoba się fanom innej książki noszącej tytuł Oskar i Pani Róża autorstwa Erica-Emmanuela Schmitta.

Podobna tematyka i zbliżona wrażliwość.

Kiedy to piszę, to jest 1 listopada. Dzień, w którym myślę o śmierci i przemijaniu. I o ludziach, których już nie ma. W tej niewielkiej książce poruszony jest temat śmierci, ale nie osób nam najbliższych, ale naszej własnej. Pewien japoński listonosz dowiaduje się, że choruję na nieuleczalną przypadłość i niedługo umrze. I wtedy pojawia się diabeł i składa mu propozycję. 

Sam bohater mówi tak:

Mogłem dostać dodatkowy dzień życia za usunięcie ze świata jednej rzeczy.

Czy nasz bohater zdecyduje się przyjąć propozycję diabła?

Czy odda tytułowe koty za jeden dzień życia?

A może wymyśli inne rzeczy, które można usunąć ze świata i pożyć dłużej?

I jak wykorzystać dodatkowy dzień? Co usunąć? 

Książka, choć niewielkich rozmiarów, wywołuje wielkie emocje. Autor w obliczu nagłej diagnozy i widma przyspieszonej śmierci zadaje sobie mnóstwo pytań, snuje refleksje i zastanawia się nad wieloma rzeczami. Musiałam robić czasami przerwy w czytaniu, bo i mnie samej włączał się tryb pytań i refleksji. 

Dużo jest w tej książce poruszanych kwestii i rozważań na egzystencjonalne tematy i mam świadomość, że niektórym czytelnikom mogą one wydawać się one już oklepane i znane z innych lektur. Moim zdaniem, nikt z nas nie zna swojej reakcji i zachowań w sytuacji, w jakiej znalazł się bohater książki. Każdy będzie podchodził do takich okoliczności inaczej. I dlatego każdy odbierze tę książkę na swój sposób. 

Dla mnie istotne było to, że autor podszedł do tematu z humorem i bez zadęcia. W trakcie czytania można było i otrzeć łzę, i uśmiechnąć się pod nosem. 

Dlatego też porównałam ją do innej lektury. Oskar i Pani Róża też dotyka spraw bardzo delikatnych i jednocześnie ostatecznych. Obie skłaniają do przemyśleń. 

I obie staną obok siebie u mnie na półce. Do wielokrotnych powrotów.

Polecam.