Fotograf utraconych wspomnień. Sanaka Hiiragi

 

TYTUŁ: Fotograf utraconych wspomnień

AUTOR: Sanaka Hiiragi

WYDAWNICTWO: Grupa Wydawnicza Relacja

GATUNEK: literatura piękna

STRON: 176

DATA PREMIERY: 22 lutego 2023

Zdjęcie autorskie Iza w labiryncie książek

Chciałbyś zobaczyć całe swoje życie na fotografiach? Ale tak dzień po dniu, zdjęcie po zdjęciu? Takiej sytuacji doświadczają goście pewnego zakładu fotograficznego, którzy po śmierci w drodze w zaświaty mają przystanek właśnie w takim miejscu. Oglądają swoje życie na zdjęciach i mają wybrać jedno na każdy rok. Wybrać sobie jedno zdjęcie na każdy rok życia? Tylko jedno! Cały czas w trakcie czytania myślałam o tym, które ja bym wybrała.

Bohaterami są starsza pani, mężczyzna w średnim wieku i kilkuletnia dziewczynka. Każdy z nich miał inne życie i z innego powodu trafił do studia fotograficznego.

Książkę czytałam bardzo powoli, gdyż cały czas plątały mi się po głowie różne myśli, które nachodziły mnie w trakcie czytania. Który dzień z każdego roku mojego życia był najważniejszy? Które zdjęcie bym wybrała? Czy na pewno pamiętam wszystkie chwile z mojego żywota? Pamiętam tylko te dobre czy złe tez? Ale też czy chcę pamiętać? Czy może lepiej niektórych wydarzeń, czy emocji lepiej nie wspominać? Mnóstwo różnych pytań.

Ten zbiór trzech mocno różniących się od siebie historii napisany jest z czułością i dużą wrażliwością.  Cały czas podziwiałam sposób, w jaki autorka potrafiła wzbudzić we mnie mnóstwo pytań. 

Za refleksyjność, empatię, skłonienie mnie do zadumy i zadawania sobie pytań, czułość, wrażliwość i niespieszność polecam z całego serca.

Bikini. Janusz L. Wiśniewski. Audiobook

TYTUŁ: Bikini

AUTOR: Janusz L. Wiśniewski

WYDAWNICTWO: Świat Książki

GATUNEK: literatura piękna współczesna

Czas słuchania:  16 godzin, 13 minut

Czyta: Rafał Królikowski

Zdjęcie autorskie Iza w labiryncie książek

Jedna z najbardziej zadziwiających książek jakie dane było mi słuchać.

Od samego początku nie pasował mi lektor. Głos Królikowskiego był ostry, wysoki, oschły i drażnił mnie niemiłosiernie. I do tego nudnawy początek, który ciągnął się jak przysłowiowe "flaki z olejem". Zdarzył mi się nawet moment, że chciałam odłożyć tego audiobooka. A ponieważ nic innego nie miałam pod ręką ... I do tego słuchałam prowadząc samochód, to jakoś poszło. I bardzo dobrze!

Ale dopiero po wysłuchaniu całości doszłam do wniosku, że inny lektor by tu nie pasował. Pan Rafał "pięknie bluźnił", jakkolwiek by to nie zabrzmiało/wyglądało. I do tego to "Heil Hitler" w jego wykonaniu. Aż miałam ciarki na plecach!

I jest to jedyna książka o drugiej wojnie światowej przy której parskałam śmiechem. Wiem jak to wygląda, ale Wiśniewski przeszedł samego siebie. Co prawda nie znam wszystkich pozycji tego autora, ale ta powodowała u mnie naprzemiennie parskanie śmiechem i łzy wzruszenia przepełnione refleksją. Tylko pan Janusz potrafi pisać o rzeczach i trudnych, i błahych w sposób zastanawiający i skłaniający do refleksji. I do tego okrasić to wszystko odrobiną ironii, sarkazmu i dowcipu jednocześnie. I mnie zdarzyło się po raz pierwszy coś zupełnie zaskakującego: niektóre fragmenty puszczałam mężowi i razem później je komentowaliśmy. 

A o czym jest ta książka?

O Niemce, która nie pałała miłością do Hitlera.

O wojnie widzianej oczami niemieckich cywili.

O bombardowaniu Drezna w lutym 1945 roku.

O odnajdywaniu się w powojennej rzeczywistości.

O wszelakich różnicach kulturowych pomiędzy Europą, a resztą świata.

O zbiorowej odpowiedzialności i wybieraniu mniejszego zła.

O miłości do muzyki i fotografowaniu z miłością.

O sztuce przekazywania emocji za pomocą zdjęć.

O miłości, nienawiści, zazdrości, tęsknocie i wielu innych, o których by tu dużo pisać.

Z pełną premedytacją nie streszczam fabuły. Nie potrafię, jak ten pisarz, tak pięknie przedstawić treści.

Autorowi udało się nawet pokazać tak sceny zbliżeń, że wcale mi one nie przeszkadzały. I to samo z "rzucaniem mięsem". Pomimo, że nie lubię obu tych rzeczy w książkach, to tutaj przeszło to wszystko gładko.

Wiśniewski wykonał jeszcze jedną istotną, dla mnie, rzecz: świetnie przemycił lekcje historii. O wielu faktach wiedziałam, ale o kliku też czytałam z zaciekawieniem, jak np. próby broni nuklearnej na atolu Bikini. 

Mnie ten koktajl smakował wybornie: mimo że pierwszy łyk tej lektury mnie nie zachwycił, to po wypiciu całości jestem w pełni usatysfakcjonowana. Było do śmiechu, było do łez, było refleksyjnie i ironicznie. I w świetnym stylu.

Polecam.