5 stycznia 2020 Cisza białego miasta. Eva García Sáenz de Urturi
Zastanawiam się co poszło nie tak...
Sięgnęłam po tę książkę, bo wszyscy zachwalali i nie spotkałam się z żadną negatywną oceną.
I może dlatego miałam zbyt wygórowane oczekiwania?
Dla mnie jest to dobry kryminał, ale bez efektu WOW.
Plusy to klimat małego hiszpańskiego miasteczka i tematyka ciąż mnogich.
Minusem jest rozwleczenie książki na ponad 500 stron, brak napięcia, brak rozbudzenia ciekawości i przewidywalność.
Zastanowię się, czy sięgnąć po kontynuację.
Czytajcie jeśli chcecie.
Tak napisałam zaraz po zakończonym czytaniu.
Tak napisałam zaraz po zakończonym czytaniu.
TYTUŁ: Rytuały wody
AUTOR: Eva García Sáenz de Urturi
WYDAWNICTWO: Muza
GATUNEK: kryminał
LICZBA STRON: 535
DATA PREMIERY: 30 października 2019
Cykl: Trylogia Białego Miasta (tom 2)
 |
| zdjęcie z zasobów internetu |
3 marca 2020 Rytuały wody. Eva García Sáenz de Urturi
Sięgnęłam z ciekawości. Choć pierwsza część mnie nie porwała, to postanowiłam dać szansę drugiej.
Ten tom przypadł mi bardziej do gustu.
Akcja dzieje się dwutorowo: współcześnie i w latach 90 XX wieku.
Świetnie oddany klimat hiszpańskiego miasteczka. Aż chce się tam pojechać.
Zagadka kryminalna okazała się na tyle skomplikowana, że nie udało mi się wytypować sprawcy.
Z ciekawością czytałam o kulturze celtyckiej i rytuałach potrójnej śmierci.
Ta powieść dała mi też powód do rozmyślań na temat rodzicielstwa.
Lubię tajemnice z przeszłości i ich odkrywanie, więc i ten wątek mnie zainteresował.
Mnie się też podoba, kiedy obok głównego wątku bądź wątków pokazane są problemy i życie prywatne policjantów czy innych funkcjonariuszy.
Podsumowując: druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej. Na tyle dobra, że od razu sięgam po trzecią część.
TYTUŁ: Władcy czasu
AUTOR: Eva García Sáenz de Urturi
WYDAWNICTWO: Muza
GATUNEK: kryminał
LICZBA STRON: 512
DATA PREMIERY: 26 lutego 2020
Cykl: Trylogia Białego Miasta (tom 3)
 |
| Zdjęcie z zasobów interentu |
5 marca 2020 Władcy czasu. Eva García Sáenz de Urturi
Jak widać po datach czytanie tego tomu poszło ekspresowo.
Jak dla mnie, to najlepsza część tej serii.
Dlaczego?
Już wyjaśniam:
Znowu, jak w Rytuałach wody, akcja dzieje się dwutorowo: współcześnie i w XII wieku.
I, co dla mnie zadziwiające, bo nie pałam miłością do średniowiecza, bardzo zainteresował mnie ten drugi „tor" tzn życie w średniowiecznym mieście. Polecam uwadze.
Klimat hiszpańskiej prowincji oddany, jak w każdej części, rewelacyjnie.
Trup „ściele się" gęsto, a autorka tak prowadzi fabułę, że trudno wytypować sprawcę. Każdy jest podejrzany.
Tutaj podjęty jest także temat rodzicielstwa. Kto ojcem jest: ten, co był dawcą genów czy ten który wychował? Czy wszystko można odziedziczyć? Czy brak miłości można czymś zastąpić?
Przypadła mi też tematyka, nazwijmy ją, medyczna. O pewnych medykamentach i schorzeniach, dziedziczeniu i problemach psychicznych. Specjalnie nie piszę dokładnie o co chodzi. Bo gdybym napisała, to byłby spojler i nici z zaskoczenia w zgłębianiu lektury.
Sama fabuła kryminalna ciekawa, wciągająca i dająca do myślenia.
Zakończenie zaskakujące.
Podsumowując: trylogia godna uwagi: intrygujące zagadki kryminalne, świetne tło historyczne, bardzo dobrze poprowadzona fabuła, plastyczny język i zaskakujące zakończenie. Czego chcieć więcej?
Polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz